காலத்தின் வேதனையைப் பாடு தற்கும்
கருவுயிர்த்த காரணத்தைப் பேசு தற்கும்
ஓலத்தின் எதிரொலியில் உலக ஞானம்
ஒலிக்கின்ற உண்மையினை உரைப்ப தற்கும்
ஞாலத்தின் முதல்வித்து முளைவிடுத்து
நடத்துகின்ற நாடகத்தை நவில்வ தற்கும்
மூலத்தின் கவிதையெனும் ஒளிவிளக்காய்
முகிழ்த்துள்ள பாவலனே வாராய் ! வாராய் !
சிந்தனையாம் தீக்குழம்பில் குளித்தெழுந்து
சிறகடிக்கும் கற்பனையில் உலகம் சுற்றி
முந்துலகின் முறைமைகளைக் கற்றறிந்து
முக்காலத் திரைவிலக்கி முழுமை கண்டு
சந்தமெனும் வீணையிலே உயிர்த்துடிப்பைச்
சலித்தெடுத்து வாழ்க்கையெனும் சோலை தன்னை
வந்தணைந்த குயிலேநீ வாராய் ! வாராய் !
வருகைக்கும் இருக்கைக்கும் விளக்கம் தாராய் !
உன்வரவு பொய்யுலகின் திரைவிலக்கி
உண்மையினைத் துலக்கிற்று துருப்பிடித்த
புன்மைகளைப் போக்கிற்று ! தெய்வீகத்தின்
புகழ்க்குரிய செழும்பொருளை விளக்கிக் காட்டி
இன்மையிலும் உண்மையிலும் விரவி நிற்கும்
இயற்கையெழில் நுட்பத்தை இனங்காட் டிற்று !
நன்மையெனும் சிறப்புரைக்கும் நாவைக் கொண்டோய் !
நறுக்கவிதைக் குயிலேநீ இன்னும் பாடு !
பனைமரத்தின் உருக்காட்டும் பனித்துளிக்குள்
பாதரச விந்தையினைக் கண்டறிந்து
தனைமறக்கும் ஓர்மையிலே தனித்திருந்து
தத்துவத்திற் கப்பாலாய், மனஞ்செல்லாத
சினையிருப்பைக் கண்டதிலே சொக்கி நின்று
தித்திக்கப் பாடுபவன் ! விடாதலைக்கும்
முனைமுறிந்த பழம்போக்கின் மூளைக் குள்ளே
முழும்புரட்சிச் சுடரேற்றும் ஞாயிறும்நீ !
வரலாற்றைப் பின்தொடரும் மனிதர் முன்னே
வரலாறே உனைத்தொடர வைத்தவன்நீ !
முரலாத ஊமைகளின் மனக்கொதிப்பை
முழங்குகின்ற வலம்புரிநீ ! முடக்கம் இல்லாக்
குரலாகச் சத்தியத்தின் கொந்தளிப்பாய்க்
கொடிபிடித்து வருகின்ற காலக்கோள்நீ !
புரளாத நாவுடைய பாட்டுக் கற்பின்
பூரிப்பே ! நீயின்னும் பாடு, பாடு !
நன்றி :
உங்கள் குரல், மலேசியா
சனவரி 2006
( தம்மைப் பாவலர் / கவிஞர் எனக் கருதும் ஒவ்வொருவரும், படித்துப் படித்து நெஞ்சில் பதித்துக் கொள்ளவேண்டிய கவிதை இது ! )