( கவிஞர் ஆலிம் செல்வன் )
கடமையானதே என் செய்வேன் !
கருணைக் கடலே என் இறைவா !
கடமை தவறிடக் கடவேனோ
கண்மணி நபிஎம் பெருமானே !
உன்னையே தொழுவேன் உன்னையே புகழ்வேன்
உன்னருள் வேண்டி இறைஞ்சிடுவேன்.
என்னிரு கைகள் ஏந்திய மறையும்
ஏந்தலின் அறவுரை செயல்முறையும்
உண்மையின் தன்மையை ஒளிர்ந்தெழச் செய்து
உயர்நெறி வாழ்வினை வகுத்தளிக்கும்.
உன்னருள் படைப்புக்(கு) உன்னருள் பாயும்;
உன்னத வழியினைப் பகுத்தளிக்கும்.
தொழுகையும் உனக்கே வரியளிப்புனக்காய்
நோன்பதும் உனக்கே காணிக்கை !
அழுகிடும் உடலில் அறிவினைப் புகுத்தி
அரியணை உயர்த்தி அமர்த்திட்டாய் !
பழுதாய் பஞ்சையாய்ச் சிதைந்து விடாமல்
பயன்தரும் நல்வாழ்(வு) அமைத்திட்டாய் !
உழுதுழைத்(து) அடைந்திடும் அறுவடை போன்று
உள்ளம் மகிழ்ந்திடப் பரிசளித்தாய் !
அரிதாம் கோளம் எளிதாய்ச் சமைத்தாய்
அரியநல் விந்தைகள் அமைத்திட்டாய்
அருமையும் பெருமையும் ஒருங்கிணைந் திலங்கிடும்
அண்ணலை அவனிக்குப் பரிந்தளித்தாய்
அறநெறி பிறழா நிறைவினில் துலங்கிட
அல்குர் ஆனொளியை இறக்கிட்டாய்
புரந்தரும் படைப்பாய் வரமெனத் தந்தெமைப்
புகழ்பெறும் படைப்பாய் உயர்த்திட்டாய் !
குருதியும் சதையும் திசுவும் அணுவும்
கொடையென வந்ததுன் புறத்திருந்தே !
விரிந்தநல் வானமும் பரந்தஇப் பூமியும்
வளரியல் செல்வமுன் புறத்திருந்தே !
அறிந்ததும் தெரிந்ததும் ஆராய்ந்துணர்வதும்
அகம்புறம் அசைவதும் உன்புறத்திருந்தே !
சிறந்ததும் இனியதும் நல்லதும் கெட்டதும்
மனிதருள் புகுவதுன் புறத்திருந்தே !
அருள்சுனை குளித்தபின் வெறுமனே அமர்ந்தால்
அடியான் பிறவியின் பயனுமுண்டோ ?
இறைவனின் கொடைக்கு நன்றியை மறந்தால்
மன்னிப் பில்லாக் குற்றமன்றோ ?
அருவனைப் புகழ்ந்து திருநபி ஏந்திடும்
அருங்கவி இயற்றிட மறந்தேனே !
உறுங்கடன் சிறப்புற, புலமையைச் சுரந்திட
இருகரம் ஏந்தி இறைஞ்சுகின்றேன் !