மஞ்சள் நதிமுகம் அஞ்சிச் சிவந்திட
மஞ்சம் விரித்து வைத்தாள் – தனதோர்
நெஞ்சைத் திறந்து வைத்தாள் – அந்தப்
பிஞ்சு மயில்தனைக் கட்டிப் பிடித்ததும்
பிள்ளையைப் போல் குதித்தாள் – சுகமோ
கொள்ளை என்றே கொடுத்தாள்.
சாய்ந்து இரண்டுளம் பாய்ந்து துடிக்கையில்
தாலியைச் சாட்சி வைத்தாள் – உனக்கே
ஆலிலைக் காட்சி என்றாள் – அவள்
சாந்துப் பொட்டில் ஒருமுத்தமிட்டேன் –அதில்
நீந்திக் களித்திருந்தாள் – முதல்
சாந்தி முடித்திருந்தாள்!
கட்டிக் கிடந்திரு கன்னம் வருடிய
கைகளைப் பாராட்டி – எனதிரு
கண்களைச் சீராட்டி – மலர்
கட்டிலின் நாட்டிய ஓசையிலே இன்பக்
காவியத் தாலாட்டி – அணைத்தாள்
கட்டிய பெண்டாட்டி!
காசு பணத்தினில் ஆசைவைக்கும் சில
வேசியரைப் பார்த்தேன் – அவரையும்
பூஜையறை சேர்த்தேன் – அந்தத்
தாசிமக்கள் தங்கள் சேலை விரித்ததில்
தந்திரமும் பார்த்தேன் – பொய்மை
மந்திரமும் கேட்டேன்!
எத்தனை பெண்கள் இம் மண்ணில் இருந்தென்ன
சத்தியம் சம்சாரம் – அவள்தான்
சாமி அவதாரம் – அந்தப்
பத்தினி கைகளில் பள்ளி கொண்டலாது
பக்திப் பிர வாகம் – இறைவனின்
சக்தி உறவாகும்!
கவிஞர் கண்ணதாசன்